şükürler olsun:)

Şimdi okudum da yazdığım yazıyı,karamsarlığın ,alınganlığın,kafada kurmacılığın biri bin para bende.Böyle hissettim napim,geldi geçti işte.Bugün emek verdi sevdiğim benim için,günümü aydın kıldı..Sesimi duydu sanki,sabah yazmıştım,aynen buraya aktarıyorum:

Şu anda saat sabah 05.49,elim telefonda..İsterdim bir günaydın demek,diyemiyorum..Kayışı tam koparmış bu,zırdeli dersin ararsam:)Sevdiğimsin,sevgilimsin..Arayamam..avuntum boynumdaki emanetin,o sarıp sarmalıyor beni..ümit veriyor..Şimdi uykuya dalıcam aklımda,yüreğimde sen,yüreğimde tatlı bir sızı..Akşam konuşamadık,uyuyakalmadıysan,iyigeceler bile diyemedik,çok mu gördün sevdiğim??Bir kez bile göremedim gözlerini.Kokunu özledim,ne gelmez cumartesi bu..Ama söyleyemem artık biriciğim,özledim diyemem.Sıçrayıp uyandım uykumdan,özledim,arasam sesini duysam,günaydın desem,ihtiyacım var şu an sana..diyemem.Naz seninkisi,aşık usandıran.Ümidim kırılsa da,usanmam..

Bunu yazıp uyudum sonra yeniden..12 gibi gözlerimi açtım,bir de baktım ki mesajın:) Melankoliyi seviyoruz demek,bilmiyorum benim kadar mı:)Seni severken böyle oldum ben..Ama gerçekten çok mutlu ettin bugün beni,canım benimm..