Cumartesi

Yatmadan bişeyler karalayayım dedim,keza hiç uykum yok,bahane yaratıp duruyorum kendime,son bi şarkı,bi fotoya daha bakayım falan diye.Crash'ı izledim,bir iki sahnede dağılıp ağladım,güzeldi film..baya bi kendimi sorgulamamı sağladı.Bi film beni düşündürüyosa,yüreğimde bi yere dokunuyosa,kafamı kurcalıyo sorular sorduruyosa güzel filmdir.Crash da öyle,benzersizdi.
Yarın okul var,yapılacak bir sürü ıvır zıvır,ödevler,sunumlar..Arkadaşları özledim,bütün gün uyumaktansa bir işe yaradığımı hissetmeyi özledim,dersteki öğrenme ve paylaşım ortamını(insanların deyimiyle sazanlık yaptığım dakikaları)özledim,5 dakikalık selam naber konuşmalarını,nolucaz biz abi muhabbetlerini özledim.Okuldaki kedimi,ağacımı da..İnsanların birbirini ne kadar kolay sattığını izlemeyi,birtakım cinfikirli çıkarcıların sohbetlerini,şımarık sıpaları,kendini Sfenks zannedenleri ise hiç mi hiç özlemedim.Ne tuhaf bazen çok kısa zamandır tanıdığım insanlar bana senelerdir tanıdığım insanlardan çok daha yakın geliyor,daha yapmacıksız,''ben sana demiştim''siz..''niye böyle düşünüyorsun,saçmalama,abartma''sız.Ben biraz anladım sanırım neden bu kadar saldığımı,okul biterse bir daha öğrenci olamayacağım ben.Hem öğrenme hem de sohbetin olduğu,bilirkişi saydığım birinin varlığı sözkonusu olan bu atmosferi bir daha bulamayacağım diye korkuyorum.Saçma,evet,çünkü ben de öğretmen olucam,mesleğim bu,hani şu üstüme yapışıp da 21 senedir çıkmayan şey..Öğretmen çocuğuyum,öğretmen olarak doğdum öğretmen olarak ölücem gibi bişey bu.Kötü mü?Değil.İstemiyormuydum?Deliler gibi istiyordum hem de.Başaramaz mıyım?Pek ala başarırım.Şımardım ben,paşa kızı sanıyorum kendimi..Ya doğuya verirlerse,özelde çalışmam o sıpalarla uğraşmak bana uymaz,devlette güvencelerimi pasaportumu kaybederim,8 ay gitsem elin iline komenyusa:)güzel fırsat,ama culture shockun alası olur Çek cumhuriyetinde bi köye verirlerse,au-pairlik yapsam,ben daha kendi odamı toplamıyorum bazen,ingilizleri de sevmiyorum,zorla mı(bak crash'ı izledikten sonra sölediğim şeye,çok ayıp çok:)Almanyada master yapsam Alaman disiplininde canım dayanmaz,özlerim ben yurdumu,sevdiklerimi..anaokulunda çalışsam sömürürler,çalışmasam ya da okul uzasa oda=hapishane durumu yine gündeme gelir,evden çıkmak için ilk kural,legal bi meşguliyet(bkz.Bestenin ekşi sözlüğü;legal=içinde erkek arkadaş,geç saat,istenmeyen kıyafetler,arkadaşlar,ortamlar olmayan her türlü durumu betimleyen sıfat).Bir ay daha odama kapatılırsam beni Bakırköy bile paklamaz.Sonuç,bardağın yarısı boş işte,boş..şikayet edip duruyorum.Bir anda çok şeye hevesleniyorum,çok şey istiyorum,bekliyorum kendimden..hiçbirini yapmıyorum ama.Kalifiye olmadan mesleğe başlama hakkını görmüyorum kendimde,bu iyiniyetli(!)halimle öğretmenlik yapmaksa korkutuyor beni,işte işin özü bu..Kırılgan ve kırılgan olduğu kadar kendi hakkını savunmayan bi insanım ben,bu ikisi birarada iyi şeyler değil,hiç değil..Hele mesleki açıdan.Duyarlılığım,bilgim,zekiliğim övülsede ben çok eksik görüyorum kendimde.Bir aylık çalışmayla kapatılacak şeyler bunlar,9-10 gramer konusuna göz atıp bir-iki akademik kitap okuyup az bi pratikle aşacağım şeyler.Daha lisedeyken ders vermeye çalışan Beste nerde?Anfide en çok konuşan o iken neden sürekli ders anlatmaktan kaçıyor?Bu kısırdöngüden çıkmalıyım,yapacak çok iş var deyip hiçbirşey yapmıyorum,sonra hiçbirşey yapmamak hem sıkıyor beni,hem de vicdanım sürekli rahatsız.Sanıyorum fazla alıştırdılar bizi kontrollü ve yolgöstericili bi düzende ilerlemeye.Diyorum ya,şımardım ben,lisedeki gibi kimse çıkıp da nolur test çöz demiyo,hedefleri bulmamda yardımcı olan kimse yok,hayattaki hedeflerime ulaşabilmem içinse bir an önce hedef belirleyip mesleki açıdan ilerlemem gerekiyor.birinin illa bana çalış demesi gerekmiyor,bunu demeleri beni sevdiklerini,düşündüklerini gösteriyor gibi bir hisle mi bekliyorum boş boş oturmuş bilmiyorum..Risk hayatta verdiğin her tepkide,her işte sonuç ihtimali olarak var.risk almalıyım yeniden.Bunca yıl,mücadele verdim,ekonomik özgürlüğümü kazanıp bu boyunduruktan kurtulucam dedim.Ünide kalabilmek için kimsenin vermeyeceği çabayı ,mücadeleyi verdim,başkası olsa gerisin geriye dönerdi..Peki şimdi ne değişti??Annem ve babam yaşlanıyor artık,gözardı ettiğim tüm ihtimaller onların sağlığıyla ilgili bilinçaltımda beni kemirip duruyor..Hele de annem.Babam çok iyi bana karşı,bu yıllardır özlemini duyduğum birşeydi,ve babam artık yetişkin olduğumu benimsediği ve gideceğimi anladığından artık sevgisini gösterebildiği için mi kalmak istiyorum bu kadar?Ne kadar zamanımız kaldı bilmediğim için mi?Sırf gitmeyeyim bi yere diye burda mastera devam edeyim istiyor..Bir yandan da ekliyor,dünya senindir..Yolunu çiz.Planlar yolunda gitmedi ve ben toparlandım sanarken yanlış bi kararın bedelini ödemiş olmanın verdiği ezikliği atmalıyım içimden.Evet,mütercim tercümanlığa gidecektim,puanım da tutuyordu üstelik.Ama her şeyde var bir hayır.Allah gönlüme göre verdi,hayatımda çok güzel bir değişiklik var son zamanlarda..Hayırlısı olur da herşey istediğim yönde gelişirse dua bile edeceğim belki iyi ki bu mesleği seçmişim diye.Kariyerde gözüm yok,ilerde evime katkım,ekonomik özgürlüğüm olsun,kimseye yük olmayayım,ne aileme ne de ilerde eşime,bana yeter.Ben kariyerimi hayat planımla yapıcam inşallah:)Nerden nereye gelmişim,yarın Otrarın dersi var,yaşasınn:)Yinede ben bütün günler Cumartesi olsun isterdim,zor geçiyor bir hafta:(((Bir de kızgınım kendime,karşımda beraber birçok şey yapılabilecek bi insan var(ve şükür ki o benim sevdiğim,geçen gün yüreğim titredi ayrılık lafını duyunca,şakasını bile sevmiyorum),onla dünyayı paylaşmak istiyorum,konuşsun dinleyeyim,beraber birşeyler okuyalım,bir etkinliğe katılalım falan istiyorum.Yanına gidince zaman duruyo,öyle özlemiş oluyorum ki,onla boş boş geçirdiğim zaman ancak yetiyor bana.Seviyorum çok..tam bunları söylerken sabahın körü artık:) bi yanda o en sevdiğim resmi açık bilgisayarda,Gülayla Mutaftan hüküm çalıyor..Bir iki saat sonra o uyandığında ben uyuyor olacağım,güzel bir güne uyansın meleğim.Yarın güzel bir gün olsun,ne demiş şair:) ''Her mihnet kabulüm,yeter ki,gün eksilmesin penceremden''Bu arada suçlu ilan ediyorum kendimi,yine uyku uyanıkık arası kafamda oluşturduğum biksç şiiri yazmadığım için silindi hafızamdan.Temaları aklımda,kelimeler uçup gitti:(Oysa çok güzellerdi.Olsun,şiir gibi olsun yaşamımız,öyle yoğun,güzel,naif,tutkulu,değişmez ve benzersiz..Seviyorum onu..